celować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, celowaćluję, celowaćluje, celowaćany {{/stl 8}}– wycelować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mierzyć z czegoś (np. broni) do celu : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
celować — I ndk IV, celowaćluję, celowaćlujesz, celowaćluj, celowaćował, celowaćowany «mierzyć do celu» Celować do napastnika z pistoletu. Celować w środek tarczy, w czyjąś pierś, w głowę. przen. «zmierzać do czegoś, dążyć do osiągnięcia czegoś; starać się … Słownik języka polskiego
mierzyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, mierzyćrzę, mierzyćrzy, mierzyćrzony {{/stl 8}}– wymierzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} brać kogoś, coś za cel, celować z czegoś (broni, procy itp.) w coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mierzyć w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
muszka — Mieć, trzymać kogoś, coś na muszce; brać, wziąć kogoś, coś na muszkę, na cel a) «celować, wycelować do kogoś lub czegoś z broni palnej»: Napastnik, który cały czas trzymał go na muszce, przez moment zawahał się (...). H. Mąka, Piraci. b) «śledzić … Słownik frazeologiczny
wieść — I. Głucha wieść zob. głuchy 1. Hiobowa wieść zob. hiobowy. Wieść głosi, niesie zob. głosić. Wieść gruchnęła zob. gruchnąć. Wieść o kimś, o czymś zaginęła zob. zaginąć. II. Wieść, wodzić prym, rej «górować, celować w czymś, mieć … Słownik frazeologiczny
cel — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć; punkt, miejsce, do którego się zmierza» Bliski, daleki, nieosiągalny, zamierzony, wspólny, szczytny cel. Cel podróży. Cel marzeń, dążeń. Cel życia. Błąkać się bez celu.… … Słownik języka polskiego
celowanie — n I rzecz. od I, II celować … Słownik języka polskiego
celujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. celować (p.) celujący w użyciu przym. «przodujący w czymś, wzorowy, doskonały» Celujący uczeń. ∆ Celujący stopień, celująca nota itp. «najwyższa ocena w systemie ocen szkolnych (dziś rzadko stosowana)» … Słownik języka polskiego
godzić — ndk VIa, godzićdzę, godzićdzisz, gódź, godzićdził, godzićdzony 1. «doprowadzać do porozumienia, do zgody; jednać» Godzić skłóconych, zwaśnionych. 2. «łączyć coś z czymś; przyjmować, stosować dwie różne rzeczy, sprawy» Godzić pracę z rozrywką.… … Słownik języka polskiego
kuper — m IV, D. kuperpra, Ms. kuperprze; lm M. kuperpry 1. «tylna część tułowia u ptaków, z której wyrastają pióra ogonowe» Gęsi kuper. ◊ pot. Bić, strzelać jak w kaczy kuper «bić, strzelać skutecznie, nie napotykając oporu, celować do widocznego celu… … Słownik języka polskiego
mierzyć — ndk VIb, mierzyćrzę, mierzyćrzysz, mierz, mierzyćrzył, mierzyćrzony 1. «określać ilość, wielkość czegoś (kogoś), przez porównanie z odpowiednią jednostką miary; dokonywać pomiarów, wymierzać; wydzielać coś miarką, odmierzać» Mierzyć tkaninę, plac … Słownik języka polskiego
